تحقیق هنر تذهیب

مکتبهاي تذهيب
تذهيب ، همچون نقاشي ، داراي مکتبها و دوره هاي خاصي است ؛ چنانکه مي توان
از مکاتب سلجوقي ، بخارا ، تيموري ، صفوي و قاجار و شعب مختلف هر مکتب سخن
گفت. براي مثال ، در مکتب تيموري ، شعبه هاي شيراز ، تبريز ، خراسان و …
را مي توان تميز داد و در واقع ، تفاوت در رنگها ، روش قرار گرفتن نقشها
در يک صفحه تذهيب و تنظيم نقشها در مکتبهاي مختلف ، عامل اين تفاوت است.
براي نمونه ، تذهيب در مکتب بخارا به آساني از تذهيب در ديگر مکتبها
بازشناخته مي شود. چون ، در مکتب بخارا از رنگهاي زنگار ، شنگرف ، سورنج و
سياه استفاده مي شده است ؛ در صورتي که در مکتبهاي ديگر ، رنگها به اين
ترتيب کاربرد نداشته است.
مي توان گفت تذهيبهاي دوره هاي مختلف ، بيان
کننده حالات و روحيات آن دوره ها هستند: تذهيب سده چهارم ه.ق ساده و بي
پيرايه ، سده هاي پنجم و ششم ه.ق متين و منسجم ، سده هشتم ه.ق پرشکوه و
نيرومند و سده هاي نهم و دهم ه.ق ظريف و تجملي هستند.
بررسي آثار تذهيب
شده دردوره هاي گذشته ، بر تاثير فراوان هنر تذهيب ايران در ديگر کشورها –
هند ، ترکيه عثماني و کشورهاي عربي- حکايت دارد. هنرمنداني که در اوايل
دوره ي صفوي از ايران به هند مهاجرت کردند ، بنيانگذار مکتب نقاشي ايران و
هند شدند و آثاري بزرگ از خود بر جا گذاردند. آثار به جا مانده از مکتب
مغولي هند که در نوع خود بي مانند است ، بر اين واقعيت حکايت دارد که اين
مکتب تداوم مکتب نقاشي ايران و هند است.
در ترکيه عثماني ، هنرمندان
مذهّب زياد جلوه نکردند و اگر اين هنر در آن سرزمين رشدي کرد ، به خاطر
هنرمندان ايرانيي بود که با مهاجرت به ترکيه عثماني ، بنيانگذار مکتب هنري
در آن ديار شدند. در کشورهاي عربي نيز ، به سبب بازگشت هنرمندان ايراني از
آن کشورها ، هنر تذهيب اوجي نيافت…